0
tamimi
Wiki User
∙ 11y ago
Add your answer:
Earn +20 pts
In tagalog dictionary what is the meaning of sakbibi?
"Sakbibi" in Tagalog refers to a type of bird, specifically the Philippine coucal or crow pheasant (Centropus viridis).
Sa kabataang Filipino ni Jose rizal?
Si Jose Rizal ay naging inspirasyon para sa mga kabataang Pilipino sa kanyang paninindigan at pagmamahal sa bansa. Binigyang diin niya ang kahalagahan ng edukasyon, pagiging makabayan, at pagnanais sa pagbabago sa lipunan. Hanggang sa ngayon, patuloy siyang nagsisilbing inspirasyon sa mga kabataan na magtulak ng positibong pagbabago sa lipunan.
Can you give me a short tagalog declamation piece?
Pag-ibig sa Tinubuang Lupa Andres Bonifacio Aling pag-ibig pa ang hihigit kaya sa pagkadalisay at pagkadakila Gaya ng pag-ibig sa sariling lupa? Aling pag-ibig pa? Wala na nga, wala. Pagpupuring lubos ang palaging hangad Sa bayan ng taong may dangal na ingat, Umawit, tumula, kumata't at sumulat, Kalakhan din niya'y isinisiwalat. Walang mahalagang Hindi inihandog Ng may pusong mahal sa Bayang nagkupkop, dugo, yaman, dunong, katiisa't pagod, Buhay ma'y abuting magkalagut-lagot. Bakit? Alin ito na sakdal ng laki, Na hinahandugan ng busong pagkasi, Na sa lalong mahal nakapangyayari, At ginugulan ng buhay na iwi? Ay! Ito'y ang iNang bayang tinubuan: Siya'y ina't tangi sa kinamulatan Ng kawili-wiling liwanang ng araw Na nagbigay-init sa buong katawan. Kalakip din nito'y pag-ibig sa Bayan, Ang lahat ng lalong sa gunita'y mahal, Mula sa masaya'y gasong kasanggulan Hanggang sa katawa'y mapasa-libingan. Sa aba ng abang mawalay sa bayan! Gunita ma'y laging sakbibi ng lumbay, Walang alaala't inaasa-asam Kundi ang makita'y lupang tinubuan. Pati ng magdusa'y sampung kamatayan Wari ay masarap kung dahil sa bayan At lalong mahirap. Oh, himalang bagay! Lalong pag-irog pa ang sa kanya'y alay. Kung ang bayang ito'y masasa-panganib At siya ay dapat na ipagtangkilik, Ang anak, asawa, magulang, kapatid; Isang tawag niya'y tatalidang pilit. Hayo na nga, hayo, kayong nagabuhay Sa pag-asang lubos ng kaginhawahan At walang tinamo kundi kapaitan, Hayo na't ibangon ang naabang bayan! Kayong nalagasan ng bunga't bulaklak Ng kaho'y ng buhay na nilanta't sukat, Ng bala-balaki't makapal na hirap, muling manariaw't sa baya'y lumiyag. Ipahandug-handog ang busong pag-ibig At hanggang may dugo'y ubusing itigis; kung sa pagtatanggol, buhay ay mapatid, Ito'y kapalaran at tunay na langit!
Tagalog short declamation?
Sa aking pag-iisa, handa akong ipaglaban ang aking karapatan. Hindi ako magpapatalo sa anumang hamon na dumating sa aking buhay. Tayo'y magtulungan upang makamit natin ang katarungan at kapayapaan sa ating bayan. Mabuhay ang Pilipinas!
Ano ang mga lyrics ng Pag-ibig para sa tinubuang-bayan?
Pag-ibig sa Tinubuang Lupani Andres BonifacioAling pag-ibig pa ang hihigit kayasa pagka-dalisay at pagka-dakilagaya ng pag-ibig sa tinubuang lupa?Alin pag-ibig pa? Wala na nga, wala.Ulit-ulitin mang basahin ng isipat isa-isahing talastasing pilitang salita't buhay na limbag at titikng isang katauhan ito'y namamasid.Banal na pag-ibig pag ikaw ang nukalsa tapat na puso ng sino't alinman,imbit taong gubat, maralita't mangmangnagiging dakila at iginagalang.Pagpuring lubos ang nagiging hangadsa bayan ng taong may dangal na ingat,umawit, tumula, kumatha't sumulat,kalakhan din nila'y isinisiwalat.Walang mahalagang Hindi inihandogng pusong mahal sa Bayang nagkupkop,dugo, yaman, dunong, tiisa't pagod,buhay ma'y abuting magkalagot-lagot.Bakit? Ano itong sakdal nang lakina hinahandugan ng buong pag kasina sa lalong mahal kapangyayariat ginugugulan ng buhay na iwi.Ay! Ito'y ang Inang Bayang tinubuan,siya'y ina't tangi na kinamulatanng kawili-wiling liwanag ng arawna nagbibigay init sa lunong katawan.Sa kanya'y utang ang unang pagtanggolng simoy ng hanging nagbigay lunas,sa inis na puso na sisinghap-singhap,sa balong malalim ng siphayo't hirap.Kalakip din nito'y pag-ibig sa Bayanang lahat ng lalong sa gunita'y mahalmula sa masaya't gasong kasanggulan.hanggang sa katawan ay mapasa-libingan.Ang na nga kapanahon ng aliw,ang inaasahang araw na daratingng pagka-timawa ng mga alipin,liban pa ba sa bayan tatanghalin?At ang balang kahoy at ang balang sangana parang niya't gubat na kaaya-ayasukat ang makita't sasa-ala-alaang ina't ang giliw lampas sa saya.Tubig niyang malinaw sa anak'y bulogbukal sa batisang nagkalat sa bundokmalambot na huni ng matuling agosna nakaa-aliw sa pusong may lungkot.Sa kaba ng abang mawalay sa Bayan!gunita ma'y laging sakbibi ng lumbaywalang ala-ala't inaasam-asamkundi ang makita'ng lupang tinubuan.Pati na'ng magdusa't sampung kamatayanwaring masarap kung dahil sa Bayanat lalong maghirap, O! himalang bagay,lalong pag-irog pa ang sa kanya'y alay.Kung ang bayang ito'y nasa panganibat siya ay dapat na ipagtangkilikang anak, asawa, magulang, kapatidisang tawag niya'y tatalikdang pilit.Datapwa kung bayan ng ka-Tagaloganay nilalapastangan at niyuyurakankatwiran, puri niya't kamahalanng sama ng lilong ibang bayan.Di gaano kaya ang paghinagpisng pusong Tagalog sa puring nalaitat aling kaluoban na lalong tahimikang di pupukawin sa paghihimagsik?Saan magbubuhat ang paghihinaysa paghihiganti't gumugol ng buhaykung wala ring ibang kasasadlakankundi ang lugami sa ka-alipinan?Kung ang pagka-baon niya't pagka-busabossa lusak ng daya't tunay na pag-ayopsupil ng pang-hampas tanikalang gaposat luha na lamang ang pinaa-agosSa kanyang anyo'y sino ang tutunghayna di-aakayin sa gawang magdamdampusong naglilipak sa pagka-sukabanna Hindi gumagalang dugo at buhay.Mangyari kayang ito'y masulyapng mga Tagalog at Hindi lumingapsa naghihingalong Inang nasa yapakng kasuklam-suklam na Castilang hamak.Nasaan ang dangal ng mga Tagalog,nasaan ang dugong dapat na ibuhos?bayan ay inaapi, bakit di kumikilos?at natitilihang ito'y mapanuod.Hayo na nga kayo, kayong ngang buhaysa pag-asang lubos na kaginhawahanat walang tinamo kundi kapaitan,kaya nga't ibigin ang naaabang bayan.Kayong antayan na sa kapapasakitng dakilang hangad sa batis ng dibdibmuling pabalungit tunay na pag-ibigkusang ibulalas sa bayang piniit.Kayong nalagasan ng bunga't bulaklakkahoy niyaring buhay na nilant sukatng bala-balakit makapal na hirapmuling manariwa't sa baya'y lumiyag.Kayong mga pusong kusang (pugal)ng dagat at bagsik ng ganid na asal,ngayon magbangon't baya'y itanghalagawin sa kuko ng mga sukaban.Kayong mga dukhang walang tanging (lasap)kundi ang mabuhay sa dalita't hirap,ampunin ang bayan kung nasa ay lunassapagkat ang ginhawa niya ay sa lahat.Ipaghandog-handog ang buong pag-ibighanggang sa mga dugo'y ubusang itigiskung sa pagtatanggol, buhay ay (mailit)ito'y kapalaran at tunay na langit.
Can you give me alyrics of 'Pag-ibig sa tinubuang lupa?
Pag-ibig sa Tinubuang Lupani Andres BonifacioAling pag-ibig pa ang hihigit kayasa pagka-dalisay at pagka-dakilagaya ng pag-ibig sa tinubuang lupa?Alin pag-ibig pa? Wala na nga, wala.Ulit-ulitin mang basahin ng isipat isa-isahing talastasing pilitang salita't buhay na limbag at titikng isang katauhan ito'y namamasid.Banal na pag-ibig pag ikaw ang nukalsa tapat na puso ng sino't alinman,imbit taong gubat, maralita't mangmangnagiging dakila at iginagalang.Pagpuring lubos ang nagiging hangadsa bayan ng taong may dangal na ingat,umawit, tumula, kumatha't sumulat,kalakhan din nila'y isinisiwalat.Walang mahalagang Hindi inihandogng pusong mahal sa Bayang nagkupkop,dugo, yaman, dunong, tiisa't pagod,buhay ma'y abuting magkalagot-lagot.Bakit? Ano itong sakdal nang lakina hinahandugan ng buong pag kasina sa lalong mahal kapangyayariat ginugugulan ng buhay na iwi.Ay! Ito'y ang Inang Bayang tinubuan,siya'y ina't tangi na kinamulatanng kawili-wiling liwanag ng arawna nagbibigay init sa lunong katawan.Sa kanya'y utang ang unang pagtanggolng simoy ng hanging nagbigay lunas,sa inis na puso na sisinghap-singhap,sa balong malalim ng siphayo't hirap.Kalakip din nito'y pag-ibig sa Bayanang lahat ng lalong sa gunita'y mahalmula sa masaya't gasong kasanggulan.hanggang sa katawan ay mapasa-libingan.Ang na nga kapanahon ng aliw,ang inaasahang araw na daratingng pagka-timawa ng mga alipin,liban pa ba sa bayan tatanghalin?At ang balang kahoy at ang balang sangana parang niya't gubat na kaaya-ayasukat ang makita't sasa-ala-alaang ina't ang giliw lampas sa saya.Tubig niyang malinaw sa anak'y bulogbukal sa batisang nagkalat sa bundokmalambot na huni ng matuling agosna nakaa-aliw sa pusong may lungkot.Sa kaba ng abang mawalay sa Bayan!gunita ma'y laging sakbibi ng lumbaywalang ala-ala't inaasam-asamkundi ang makita'ng lupang tinubuan.Pati na'ng magdusa't sampung kamatayanwaring masarap kung dahil sa Bayanat lalong maghirap, O! himalang bagay,lalong pag-irog pa ang sa kanya'y alay.Kung ang bayang ito'y nasa panganibat siya ay dapat na ipagtangkilikang anak, asawa, magulang, kapatidisang tawag niya'y tatalikdang pilit.Datapwa kung bayan ng ka-Tagaloganay nilalapastangan at niyuyurakankatwiran, puri niya't kamahalanng sama ng lilong ibang bayan.Di gaano kaya ang paghinagpisng pusong Tagalog sa puring nalaitat aling kaluoban na lalong tahimikang di pupukawin sa paghihimagsik?Saan magbubuhat ang paghihinaysa paghihiganti't gumugol ng buhaykung wala ring ibang kasasadlakankundi ang lugami sa ka-alipinan?Kung ang pagka-baon niya't pagka-busabossa lusak ng daya't tunay na pag-ayopsupil ng pang-hampas tanikalang gaposat luha na lamang ang pinaa-agosSa kanyang anyo'y sino ang tutunghayna di-aakayin sa gawang magdamdampusong naglilipak sa pagka-sukabanna Hindi gumagalang dugo at buhay.Mangyari kayang ito'y masulyapng mga Tagalog at Hindi lumingapsa naghihingalong Inang nasa yapakng kasuklam-suklam na Castilang hamak.Nasaan ang dangal ng mga Tagalog,nasaan ang dugong dapat na ibuhos?bayan ay inaapi, bakit di kumikilos?at natitilihang ito'y mapanuod.Hayo na nga kayo, kayong ngang buhaysa pag-asang lubos na kaginhawahanat walang tinamo kundi kapaitan,kaya nga't ibigin ang naaabang bayan.Kayong antayan na sa kapapasakitng dakilang hangad sa batis ng dibdibmuling pabalungit tunay na pag-ibigkusang ibulalas sa bayang piniit.Kayong nalagasan ng bunga't bulaklakkahoy niyaring buhay na nilant sukatng bala-balakit makapal na hirapmuling manariwa't sa baya'y lumiyag.Kayong mga pusong kusang (pugal)ng dagat at bagsik ng ganid na asal,ngayon magbangon't baya'y itanghalagawin sa kuko ng mga sukaban.Kayong mga dukhang walang tanging (lasap)kundi ang mabuhay sa dalita't hirap,ampunin ang bayan kung nasa ay lunassapagkat ang ginhawa niya ay sa lahat.Ipaghandog-handog ang buong pag-ibighanggang sa mga dugo'y ubusang itigiskung sa pagtatanggol, buhay ay (mailit)ito'y kapalaran at tunay na langit.
Buod ng kabanata 35 sa ibong adarna?
Aralin 16 Pinagyaman ng mahiwagang lobo si Don Santiago dahil sa iang nagngyaring kaguluhan at hindi pagkaintindihan. Aralin 17 Naghiwalay na ang lobo at si DonParaiso, Sa pag-iisa ni DonSampaga sa kabundukan Hindi niya kinalimutang tumawag at humihingi ng patnubay sa Diyos sa kanyang paglalakbay. Dahil na rin sa kapaguran sa kalalakad, siya ay nagpahinga at nakatulog. Siyang pagdating ng ibong Adarna. Dito ay ginising ng ibon and prinsipe at isinalaysay kung bakit sila nagkahiwalay. Ipinayo ng ibon na kalimutan na si Leonora sapagkat may higit na maganda siyang makikilala. Ito'y si Maria Blanca, anak ni Haring Salermo ng Reyna de los Cristal. Aralin 18 Samantalang si Don Juan ay patungo na sa Reyna de los Cristal na siyang ipinayo ng Ibong Adarna, si Prinsesa Leonora naman ay tumatangis, araw at gabi. Sakbibi ng kalungkutan at walang laging laman ng isip kung Hindi si Don Juan. Aralin 19 Masigasig si Don Juan sa paghahanap sa reynang kanyang pinangarap. Sa kasamaang palad, lagi siyang naliligaw at nalalayo sa kaharian. Sa kanyang pagtahak sa kabundukan, may sumulpot na isang matanda. Dahil sa gutom at uhaw, nilapitan niya iyon at humingi ng tulong. Hindi naman siya pinagmaramutan ng matanda. Laking pagkamangha niya nang ibinigay ng matanda ang tinapay na halos Hindi mo makakain dahil sa tigas at luma sapagkat ito ay napakalinamnam. Pati na ang kanyang pagkauhaw ay natugunan. Hindi niya maipaliwanag ang talinghagang naranasan nang mga sandaling iyon. Sa pagkakataong iyon, naihinga niya na parang bata ang kanayang paghahanap sa kahariang delos Cirstal. Sang-ayon sa matanda, wala siyang nalalamang ganoong lugar subalit itinuro sa kanya ang maari niyang mapagtanungan. Binigyan siya ng kapirasong baro na siyang magiging patunay na siya ay galing sa matandang sugatan. Aralin 20 Habang si Leonora'y patuloy pa rin da pagdurusa sa paghihintay kay Don Juan, si Don Pedro nama'y naglulumuhod na iniluluhog ang kanyang pag-ibig kay Leonora. Mukha atang mahirap mapaibig ang isang dalagang mayroon nang ibang minamahal. Dalawang pag-ibig na naghihintay� Si Leonora kay Don Juan at si Don Pedro kay Leonora. Aralin 21 Si Don Juan ay wala pa ring kapagurang naglalakbay upang hanapin ang Reyno delos Cristal. Dala ang kapirasong baro na bigay ng matandang sugatan ay muling naglakbay. Sa loob ng limang buwang paglalakad, natagpuan din ang hangad. Tinulungan ng isang ermitanyo, muling sinabi and pita subalit gaya ng unang matanda, Hindi rin alam ang naturang kaharian. At upang matulungan ang prinsipe tinugtog ang kampana upang mapagtanungan and mga nasasakupang hayop. Subalit wala pa ring nakakaalam. Kayat inutusan ng ermitanyo na dalhin ng olikornyo si Don Juan sa ikapitong bundok sapagkat doon naninirahan ang kapatid ng ermitanyo na maaaring makatulong sa prinsipe. Ganon pa rin ang kapalaran ni Don Juan. Hindi rin siya matulungan. Sa pagsusumamo ni Don Juan, nagisip ang matandang ermitanyo. Tinawag ang kanyang mga alagang ibon at tinanong. Bagamat nahuli ang dating. Ang kasagutan ay nasa Agila. And ibon ay kagagaling lamang sa hinahanap na kaharian, kaya't noong mapagalaman ng matandang ermitanyo, inutusan agad ito na dalhin na si Don Juan sa kaharian. Aralin 22 Lubos ang pasasalamat ni Don Juan dahil sa tulong ng agila, narating niya ang Reyna delos Cristales. Mismong sa banyo Nina Prinsesa Maria Blanca siya iniwan ng ibon. Siya'y pinagbilinan ng agila na matutuklasan ang isang hiwag. Aralin 23 Sa ginawang pangungubli ni Don Juan, napagmasdan niya ang kagandahan ni Dona Maria. Sa labis na paghanga, kanyang ninakaw ng damit ng dalaga. Sa ganoong pangyayari ang galit ni Maria Blanca ay Hindi mapasusubalian. Subalit dahil sa ginawang pagpapakumbaba at pagsusumamo ni Don Juan at pag-amin sa kanyang ginawa, ang dating galit ng prinsesa ay nauwi sa isang pag-ibig. Aralin 24 Dahil sa pag-ibig, Hindi mapapayagan ni Maria Blanca na mapahamak ang kanyang mahal. Pinagbilinan si Don Juan ng dapat gawin sakaling magkita muli sila ni Haring Salermo. Ang unang kautusan ng hari ay ibinigay kay Don Juan. Laking gulat ni Haring Salermo na sa kanyang paggising, nasa hapag na ng tinapay n autos. Aralin 25 Nasisiyahan si Haring Salermo sa unang pagsubok subalit Hindi siya naglubay. Binigyan ng ikalawang pagsubok� ang labindalawang Negrito na nasa loob ng prasko. Pinakawalan ang mga ito sa karagatan pagkatapos. Si Don Juan ang magsisilid na muli sa prasko ng walang labis, walang kulang. Nais ng hari na kinabukasan, sa kanyang pag-aalmusal ay naroon sa kanyang hapag ang prasko. Sa tulong ng mahika ni Dona Maria, naisilid ang mga ito. Hindi ito matanggap ni Haring Salermo kayat nag-isip muli ng higit na mabigat na pagsubok. Aralin 26 Ang ikatlong utos ng hari ay may layuning masubok kung talagang may galing nga ang prinsipe - ang bundok ay maiusod sa harap ng kanyang bintana. Kung Hindi ito magagawa mauutas ang kanyang buhay. Aralin 27 Dahil sa nagawa ni Don Juan ang mga pagsubok, binigyang muli ni Haring Salermo ng sunod-sunod na pagsubok si Don Juan upang sukatin talaga ang galling ng prinsipe - ang pagtabon sa dagat upang maging kastilyo. Ang paghahanap sa singsing nito at pagsupil sa mabangis na kabayo na walang iba kundi ang hari mismo. Ang lahat ng ito ay napagtagumpayan ni Don Juan sa tulong ng mahika ni Dona Maria. Aralin 28 Dahil napagtagumpayan ni Don Juan ang lahat ng pagsubok siya'y ipinatawag ng hari upang papiliin ng sisitahin sa kanyang mga anak. Dahil sa talagang nagmamahal, tiyak ni Don Juan ang pipiliin. Labag man sa kalooban ng hari, ibinigay niya ang bendisyon sa pinakamamahal na anak na dalaga bagamat sa loob niya, may lihim na balak ito laban sa prinsipe. Subalit Hindi pinahintulutan ni Maria Blanca. Gumawa siya ng paraan upang matakasan ang ambang paghihiwalay sa kanila. Aralin 29 Nalagpasan Nina Maria Blanca at Don Juan ang paghabol ni Haring Salermo pagkat iba't ibang paraan ang ginamit ng prinsesa upang Hindi sila abutan: naghulog ng sabon sa lupa at biglang natabunan ng bula ang bundok. Naglaglag ng kohe at ang dating lupa ay naging dagat. Sa pagyayaring iyon, isinumpa siya ni Haring Salermo. Sa sama ng loob, ang hari ay nagkaroon ng karamdam at di nagtagal ay namatay. Tumalad ang sumpa ng hari� Ang bilin ni Maria Blanca kay Don Juan na huwag makitungo sa mga babae ay nakalimutan niya. Nang bumalik si Don Juan sa Berbanya, ang lahat ay nagalak, pati na si Leonora na biglang yumakap sa kanya� Aralin 30 Nagbalik sa alaala ni Don Juan ang naganap sa kanila ni Maria Blanca. Sinabi ni Don Juan sa hari na si Maria Blanca na ang kaniyang pakakasalan. Sa pangyayaring ito, nagulo ang palasyo. Iginiit ni Leonora ang kanyang panig. Inihayag niya ang kanyang ginawang pagtitiis at pitong taong paghihintay sa muling pagbabalik ni Don Juan sa kanyang buhay. Nagpasya ang hari na si Leonora ay nararapat na pakasalan ni Don Juan.
Kahulugan ng nalilimi sa ibong adarna?
ang mga ito ay halimbawa ng talasalitaan sa Ibong Adarna mula sa Araling 1- 6: 1.matangkakal- mapag- alaga 2.mabunyi- bantog 3.kapilas- kabahagi 4.maulap- malabo 5.napaglining- naunawaan 6.yumao- umalis 7.takipsilip- mag-uumaga 8.binagtas- tinahak 9.magigilis- makikisig 10.ninanasa- hinahangad ::<vhente kwatRo>::
Noli me tangere buod ng kabanata 37?
Ang Kapitan-HeneralAng paglabas ng binata sa simbahan ay ikinagalit ni Damaso. Ngunit, ng lumabas na ito, nakangiti na siya. Pinapurihan ng Heneral si Maria dahil sa ginawa nito sa pananghalian. Sinabi ng Heneral na kailangang tumanggap ng gantimpala si Maria na kagyat namang tumutol.Smantala, ipinahayag ng kagawad na dumating na si Ibarra at nakahanda na siyang humarap sa Heneral. Sinabi naman niya sa alkalde na samahan siya nito sa paglilibot.Hindi matiis ni Pari Salvi na ipaalala sa Heneral na si Ibarra ay excomulgado. Tiniyak niya na kakausapin ang arsobispo tungkol sa pagkakaexcumulgado ni Ibarra.Sa pagkukuwento, lumitaw na nagkapalad si Ibarra na makatagpo ang pamilya ng kapitan Heneral noong siya nagpunta sa Madrid. Sa pagpapahayag ni Ibarra ng kanyang sariling pananaw sa buhay, nagpamuni ng Heneral na matalino ang binata. Kapagdaka,tinawag ng Heneral ang mga kagawad at sumunod ang alkalde. Sinabihan ng Heneral ang alkalde na Hindi na kailangang maulit pa ang naganap na pananghalian at ibigay ang lahat ng kaluwagan kay Ibarra sa pagsasakatuparan ng kanyang mga mabubuting layunin. Tumango ang Alkalde sa tinuran ng Heneral.Samantala, kaagad na hinanap ni Ibarra sa Maria. Nagtaka si Ibarra.
